Metody dochodowe wyceny przedsiębiorstwa opierają się na powiązaniu jego wartości z osiąganymi dochodami. Występuje wiele wariantów, które określają powiązania pomiędzy dochodami przedsiębiorstwa a jego wartością.
Dochodowe metody wyceny przedsiębiorstwa dzieli się na metody konwencjonalne i niekonwencjonalne.
Do metod dochodowych konwencjonalnych zalicza się m.in.:
– metodę zdyskontowanych przepływów pieniężnych (DCF),
– metodę zdyskontowanych zysków,
– metodę zdyskontowanych dywidend.
Do metod dochodowych niekonwencjonalnych zalicza się przede wszystkim:
– metodę wyceny na podstawie zysku rezydualnego,
– metodę skorygowanej wartości bieżącej.
Najczęściej wykorzystywane są jednak metoda zdyskontowanych przepływów pieniężnych (DCF) oraz metoda zdyskontowanych dywidend.
Wyniki wyceny metodami dochodowymi należy skorygować o aktywa i pasywa nieuwzględnione w prognozowanej działalności operacyjnej. Kluczowe w podejściu dochodowym jest określenie strumieni dochodów ekonomicznych i właściwego dla danego strumienia dochodu kosztu kapitału.
METODA ZDYSKONTOWANYCH PRZEPŁYWÓW PIENIĘŻNYCH (DCF)
Wycena przedsiębiorstwa metodą zdyskontowanych przepływów pieniężnych wiąże wartość przedsiębiorstwa w czasie wyceny z dochodami pieniężnymi, które w przyszłości będzie ono przynosić. Ta metoda wyceny przedsiębiorstwa przez wielu autorów uważana jest za skomplikowaną. Potrzebne jest bowiem zaprojektowanie przepływów pieniężnych, wartości rezydualnej oraz szacowanie stopy dyskonta tych przepływów. Przepływy finansowe przedsiębiorstwo powinno wyodrębnić z każdej strefy swojej działalności. Wyodrębnione przepływy powinny obejmować najważniejsze kategorie finansowe z rachunku przepływów pieniężnych.
Metoda ta, ze względu na podstawowe kryterium szacowania wartości przedsiębiorstwa jakim jest dochód z inwestycji (lub prowadzenia działalności biznesowej) najlepiej oddaje wartość rynkową działającego przedsiębiorstwa oraz pozwala określić oczekiwania potencjalnych inwestorów dzięki właściwemu oszacowaniu stopy dyskontowej, która jest miernikiem oczekiwanej stopy zwrotu z zaangażowanego kapitału przy określonym ryzyku przedsięwzięcia.
W praktyce występuje wiele odmian wyceny wartości przedsiębiorstwa metodą DCF. Różnią się one poziomem szczegółowości, sposobem obliczania prognozowanych przepływów pieniężnych oraz ustalaniem stopy dyskontowej.
METODA ZDYSKONTOWANYCH DYWIDEND
Korzystają z niej najczęściej akcjonariusze spółek. Przy jej użyciu mogą oszacować względne indywidualne zyski na podstawie regularnych wypłat dywidend, ich częstotliwość i wysokość. Jeżeli akcjonariusze nie posiadają dokładnego terminu sprzedaży akcji spółki, jego wycenę będą rozpatrywać metodą zdyskontowanych dywidend. Jeśli natomiast termin sprzedaży jest sprecyzowany, wycenę będą opierać na sumie zdyskontowanych dywidend – liczonej na podstawie dywidend, które spodziewają się otrzymać w latach posiadania akcji spółki. Metoda ta ma charakter statyczny – nie uwzględnia zmian wielkości dywidendy w przyszłości.
Metoda zdyskontowanych dywidend bazuje na różnicy pomiędzy wskaźnikiem dywidendy/ceny i ilorazem kwoty dywidendy przypadającej na jedną akcję zwykłą i ceny rynkowej 1 akcji przedsiębiorstwa.
METODA ZDYSKONTOWANYCH ZYSKÓW
Metoda zdyskontowanych zysków jest w swej konstrukcji podobna do metody DCF i zakłada dyskontowanie przyszłych zysków przedsiębiorstwa stopą, która uwzględnia poziom ryzyka. Metoda ta jest stosowana gdy wyceniana spółka nie ma konieczności wydatkowania środków na inwestycje rozwojowe bądź gdy niezbędne nałady do uruchomienia inwestycji są mniejsze lub równe niż odpisy amortyzujące. Jest bardzo rzadko używana w praktyce.